25 Μαρτίου 2013 (υπό αναθεώρηση)
“Excellent! I cried. “Elementary,” said he.
Watson and Holmes in “The Crooked Man” (Doubleday p. 412)
«Ο Καίσαρας Βοργίας δολοφόνησε το γαμπρό του για τον έρωτα της αδελφής του, η οποία ήταν ερωμένη του πατέρα τους – του Πάπα».
Δεν μπορώ να βρω καλύτερη πρόταση, η οποία να περιγράφει πιο γλαφυρά την επενδυτική κατάσταση στην Ελλάδα… με μία μικρή διαφορά… κάποιος (ο Καίσαρας Βοργίας) ΕΚΑΝΕ ΚΑΤΙ (δολοφόνησε τον γαμπρό του) …
Δηλαδή όλα τελείωσαν; Τέλος με τα ακίνητα και τις επενδύσεις;
Ποια θα είναι πλέον η μεθοδολογία μας και πως μπορούμε να αναπτύξουμε την δραστηριότητά μας στα ΑΚΙΝΗΤΑ και πάλι… Ας δούμε λοιπόν την κατάσταση:
Τι είναι αυτό, το οποίο σας αποτρέπει από το να επενδύσετε (ξανά) στα ακίνητα, με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι διαθέτετε το κεφάλαιο ή τη δυνατότητα δανεισμού.
Ο λόγος είναι στην περίπτωση αυτή καθαρά «λογιστικός». Εάν ΔΕΝ μπορείτε να αξιοποιήσετε το κεφάλαιό σας είτε μέσω της υπεραξίας της πώλησης είτε μέσω της αξιοποίησης με άλλον τρόπο (παραχώρηση).
Το ζήτημα θα ήταν πραγματικά πολύ απλό αν γνωρίζατε από πριν πως αυτό, το οποίο σχεδιάζετε με το μυαλό σας επενδυτικά θα είχε τρόπον τινά «εξασφαλισμένο» αποτέλεσμα… Αυτό δεν είναι εύκολο. Ωστόσο δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί είναι ευκολότερο το να προβείτε σε μία κατάθεση σε μία οποιαδήποτε τράπεζα με επιτόκιο έστω 5% ετησίως. Θεωρείτε ότι αυτό αποτελεί ασφαλέστερη επένδυση από την κατασκευή ενός κτιρίου; Ευκολότερη ναι. Ασφαλέστερη όχι. Δεν νομίζω ότι χρειάζομαι πολλά επιχειρήματα προκειμένου να σας πείσω, πως μία κατάθεση στην τράπεζα είναι υψηλότερου ρίσκου από μία επένδυση σε ακίνητα. Το ζητούμενο όμως είναι η ευκολία μάλλον παρά οι αποδώσεις… Μετά από ένα κραχ σε κάθε περίπτωση τα χρήματα θα είναι χαρτιά, όπως και ενδεχομένως οι μετοχές, τα κτίρια όμως έχουν την τάση να παραμένουν… Βέβαια και η ευκολία δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα. Κάθε άλλο. «Δυστυχώς» όμως, υπάρχει μία παράδοση στην χώρα μας σχετικά με αυτό το ζήτημα… και εννοώ ότι είμαστε δεμένοι με την ακίνητη μας περιουσία (όχι ακριβώς το σπίτι μας).
Προσωπικά ήμουν πάντα υπέρ των μετρητών… Δεν υπάρχει καμία άλλη ευχαρίστηση υλικής μορφής και καταξίωσης, όπου κάποιος θα μπορεί να ανταλλάσσει τη δραστηριότητα του με μετρητά. Από μια απλή επιχείρηση, η οποία είτε πουλά είτε εμπορεύεται κάποιο είδος ή προϊόν έως τις υπηρεσίες. Αυτό, το οποίο πολλές φορές ονομάζω «αντλία ρευστότητας» ή επί το λαϊκότερον «νομισματοκοπείο» (!). Ωστόσο οι μεταβλητότητες των συνθηκών και ο αντίστοιχος ανταγωνισμός ποτέ δεν αφήνουν αυτή την απόλαυση να διαρκεί. Πρέπει κάποιος να είναι συνεχώς σε μάχη προκειμένου να ικανοποιεί αυτή την απόλαυση. Προφανώς τα ακίνητα ως επένδυση δεν επελέγησαν τυχαία. ΑΚΡΙΒΩΣ διότι ανταποκρίνονται σε αυτές τις συνθήκες ασφαλείας απέκτησαν τόσο μεγάλη δημοτικότητα… Μην ξεχνάμε πως τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν παρέχει απόλυτη ασφάλεια. Το ζήτημα έγκειται στην μείωση των επισφαλειών, του υποτιθέμενου ποσοστού τους εν προκειμένω. Εν κατακλείδι και τα ακίνητα καταστρέφονται, καίγονται, βομβαρδίζονται, καταλαμβάνονται, κρατικοποιούνται αλλά όλα αυτά είναι λιγότερο πιθανά από το να συμβούν σε σχέση με άλλες μορφές επενδύσεων… Αυτή λοιπόν η ασφάλεια (και μία περίοδο η μεγάλη ευκολία) είναι αυτή ακριβώς που ώθησε την ανάπτυξη σε πολλές μορφές επενδυτικής δράσης με «αντλία» τα ακίνητα. Προφανώς όταν έχεις το προνόμιο να ευρίσκεσαι στον τόπο με τα καλύτερα ακίνητα στον Κόσμο (δεν υπάρχει τελειότερος τόπος από την Ελλάδα και δεν ακούω κανένα αντίθετο επιχείρημα σε αυτό το ζήτημα) ο πειρασμός είναι ακόμα μεγαλύτερος…
Τι μπορεί να κάνει κάποιος όταν ευρίσκεται στην κατάσταση, την οποία έχει εμπεριέλθει η χώρα μας; Όσοι παρακολουθούν τις απόψεις μου γνωρίζουν πόσο άβολα αισθάνομαι σε μία κατάσταση αδρανείας και όταν νοιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι. Προφανώς ΚΑΤΙ πρέπει να κάνουμε… Η μόνη άποψη την οποία ενστερνίζομαι είναι η άποψη της δράσης, της επέκτασης, της επίθεσης… Στο σημείο αυτό να επισημάνω πως δεν δέχομαι πως η κρίση ήταν αυτή, η οποία μας οδήγησε στο σημείο αυτό. Το 2007, μία χρονιά δηλαδή μεγάλης ευδαιμονίας στην χώρα μας σύμφωνα με το Gallup International Voice of the People ο πλέον απαισιόδοξος λαός στον Κόσμο ήταν οι …Έλληνες, (περισσότερο απαισιόδοξοι και από τους …Ιρακινούς). Οι Βιετναμέζοι παρεμπιπτόντως οι πλέον αισιόδοξοι (!)… Δεν πρόκειται να σχολιάσω περαιτέρω το θέμα αυτό. Ωστόσο το βασικό ζήτημα είναι ένα:
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΤΛΙΕΣ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΣΗΜΕΡΑ (2013);
…(κι αν ναι πως τις διαχειριζόμαστε)…
Υπάρχει μία «αφελής» (αν και όχι πάντα) άποψη πως με μία μόνο επιχειρηματική κίνηση θα καταφέρουμε να επιτύχουμε πολλά κέρδη ή πως εν τέλει υπάρχει δυνατότητα να πετύχουμε γρήγορα… Δεν την έχω βρει έως τώρα, οπότε δεν είμαι κατάλληλος να γράψω επ΄ αυτού, ωστόσο είναι αλήθεια πως πολύ ικανοί άνθρωποι την έχουν βρει (αυτό, το οποίο δεν μπορώ να κάνω εγώ δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να το κάνουν άλλοι)… Αλλά στο θέμα μας. Ποια θα ήταν η επόμενη μας κίνηση (εάν φυσικά την πιστεύουμε και θέλουμε να την κάνουμε)… Τέλειωσαν όλα με τα ακίνητα;
Σαφώς δεν πιστεύω πως τελείωσαν όλα, ούτε πως χάθηκε αυτή η αντλία ρευστότητας. Αντιθέτως μπορεί να λειτουργήσει εξ΄ ίσου καλά πάλι και η teucris πιστέψτε με είναι πολύ κατάλληλη γι’ αυτό… Οι δύο κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση, οι οποίες έγιναν από την teucris μέχρι τώρα είχαν επιτυχία κατά το ήμισυ, δηλαδή η μία λειτούργησε και λειτουργεί και μάλιστα καλά, η άλλη όχι.
Η πρώτη αφορούσε και αφορά την πρότασή μου να συνεργαστούμε από κοινού με τη συνεισφορά της ιδιοκτησίας από την πλευρά σας και τα υπόλοιπα από την πλευρά μου… Αυτό μας έδωσε μερικά πολύ ενδιαφέροντα σχέδια. Το ένα, το οποίο αφορά το Πήλιο είναι σε πολύ προχωρημένο στάδιο. Ωστόσο η συνολική κατάρρευση και η έλλειψη διάθεσης δεν απέφερε περισσότερα. Είναι όμως δεδομένο πως λειτουργεί και αποφέρει αποτελέσματα. Μην ξεχνάτε πως στην teucris:
ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ – ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ…
ενώ αμείβομαι μόνο αν κερδίσουμε…
Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε σε άλλες ενότητες…
Η δεύτερη αφορά τα πετρελαιοπηγές στο Τέξας. Αν και αυτό είναι από τα καλύτερα και πιο οργανωμένα επιχειρηματικά μου σχέδια, τα οποία έχω υλοποιήσει αλλά δεν εκτίμησα πως η δυσκολία στη συνείδηση του είδους του αντικειμένου και ίσως μία έμφυτη αντιπάθεια σε άλλους είδους πολιτισμικά δεδομένα και η πολύ κακώς νοουμένη αδυναμία ελέγχου της επένδυσης στο Τέξας εμπόδισαν την υλοποίηση έστω μίας δραστηριότητας. Παρεμπιπτόντως σας επισημαίνω πως η πρόσβασή μου στον χώροι αυτό είναι κορυφαία και θα χρειαστείτε πάρα πολλά χρήματα και θα διατρέξετε πραγματικά πολλούς κινδύνους εάν κινηθείτε χωρίς ουσιαστική υποστήριξη στον χώρο αυτόν. Τολμώ μάλιστα να ισχυριστώ πως μπορώ να συναγωνιστώ πολύ μεγάλες επιχειρήσεις του Τέξας στον τομέα αυτό. Σημειώνω εδώ πως αυτός ο επενδυτικός τομέας μόνο …εξωτικός δεν είναι. Αντιθέτως είναι ένας χώρος πολύ καλά νομικά διαμορφωμένος με 100ετή και πλέον εφαρμογή και λειτουργία. Δεν διαφέρει παρά ελάχιστα από έναν ελαιώνα στο Γύθειο, όπου ο υπαρκτός κίνδυνος να στερέψει ένα πηγάδι ίσως είναι ο ίδιος με το να καεί από τις γνωστές πυρκαγιές του καλοκαιριού το ελαιοστάσιο… Αλλά είπαμε αυτό είναι κάτι διαφορετικό (μόνο στο μυαλό) σαν επένδυση από την επένδυση σε ακίνητο και αν κάποιος το 2010 είχε τολμήσει να αποκτήσει το στυλ του …Τεξανού νομίζω πως τώρα θα ήταν πολύ κερδισμένος από έναν που αγόρασε κάποιο αδιάφορο ακίνητο στην Ελλάδα…
Αλλά ας προχωρήσουμε στην επόμενη κίνηση, η οποία “ακούγεται” πιο προσιτή. Προσέξτε, έγραψα “ακούγεται”, γιατί στην πραγματικότητα κάθε άλλο παρά αυτό είναι:
Η πρόσβαση στην Ρωσική αγορά (σχετικά με Ακίνητα)
Θα επαναλάβω τα περί Ρώσων μεγιστάνων και επενδυτών τα οποία ακούω και θα σας εκμυστηρευθώ ευθαρσώς πως ναι υπάρχουν. Έχω μάλιστα και την δυνατότητα προσέγγισης αλλά είναι κάπως διαφορετικά από αυτά τα οποία έχω μάθει να διαχειρίζομαι. Οι Ρώσοι επενδυτές βλέπετε ανήκουν σε μία κατηγορία «υψηλού καπιταλιστικού ιδεώδους», στο οποίο δεν μπορώ να ανταποκριθώ για καθαρά πρακτικούς λόγους… Δεν ανήκω σε αυτό τον χώρο και θα διαπιστώσετε πως η άκρως καπιταλιστική κοινωνία των πετρελαίων του Τέξας είναι πολύ πιο …κομμουνιστική στις επιλογές της σε απίστευτη αντίθεση με την τέως κομμουνιστική κοινωνία της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ., η οποία είναι άκρως καπιταλιστική. Με απλά λόγια στο Τέξας δεν ελέγχουν τι έχεις αλλά ποιος είσαι και τι μπορείς να κάνεις ενώ εκεί εξετάζουν τι έχεις και όχι τι μπορείς να κάνεις… Αυτό όμως δεν ισχύει για την συντριπτική πλειοψηφία παρά μόνον για μερικές χιλιάδες πολύ πλουσίους πολίτες. Ο μέσος Ρώσος είναι ένας άνθρωπος με πάρα πολλά κοινά στοιχεία σε σχέση με την χώρα μας (από το Κυριλλικό αλφάβητο έως την Ορθοδοξία), φίλος της χώρας μας και μάλιστα με ιστορικούς δεσμούς αλλά άγνωστος και θα έλεγα …παραμελημένος. Στην Κύπρο, η οποία φιλοξενεί πλήθος Ρωσικών επιχειρήσεων και κεφαλαίων δεν έγινε ποτέ μία ουσιαστική προσπάθεια επικοινωνίας με τον απλό Ρώσο πολίτη, ο οποίος (όπως ΟΛΟΙ μας) επιθυμεί μία απολύτως αξιόπιστη και ειλικρινή και έντιμη υποστήριξη προκειμένου να νοιώσει ασφάλεια και να προβεί σε μία πολύ επιθυμητή για τον ίδιο επενδυτική δραστηριότητα στην χώρα μας. Είναι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό το κενό, το οποίο αναλαμβάνει να καλύψει η teucris.
Αν αναρωτηθήκατε μόλις τώρα γιατί ειδικά η teucris η απάντηση είναι τόσο καθαρή όσο και ρεαλιστική: γιατί είναι βελτιστοποιημένη σε ακριβώς αυτό το είδος παροχής υπηρεσιών και αποτελεσμάτων. Επιπλέον ισχύει το γνωστό απόφθεγμα πως σημασία δεν έχει ΤΙ γνωρίζεις αλλά ΠΟΙΟΝ γνωρίζεις. Η πείρα μου ωστόσο όλα τα προηγούμενα 23 χρόνια μου έδειξε ότι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και το τι γνωρίζεις και τον ποιόν γνωρίζεις και ΚΥΡΙΩΣ και πάνω από οτιδήποτε ο βαθμός ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ. Το τονίζω και θα το τονίζω όσες φορές κι αν χρειαστεί… ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Λάθη στις εκτιμήσεις, στην μεθοδολογία μπορεί να γίνουν λάθος όμως στην εμπιστοσύνη ποτέ…
