Κυριαρχούν στην ειδησεογραφία τα δύο αυτά θέματα. Το πρώτο δεν είναι καινούργιο. Το δεύτερο έχει λάβει μεγάλη έκταση τα τελευταία χρόνια. Ακούω και διαβάζω πολλά. Θα ήθελα να σημειώσω υπό μορφήν επισημάνσεων κάποιες σκέψεις. Προσοχή δεν είναι ακριβώς θέσεις, σκέψεις και προβληματισμοί είναι. Τις/τους αναφέρω:
- Το βασικό πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου δεν είναι ακριβώς η ανεργία. Δεν αμφισβητώ επ΄ ουδενί ό,τι είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν θέσεις εργασίας. Αλλά το πραγματικό πρόβλημα είναι η αεργία. Υποδείξατε μου τρεις νέους ανθρώπους αυτήν την περίοδο, οι οποίοι έμαθαν –αφού δεν είχαν να κάνουν τίποτα- μία κάπως ιδιαίτερη ξένη γλώσσα: Κορεατικά, Χίντι (Ινδικά), Νορβηγικά… για να αναφέρω τρεις και να αφήσω εκτός τα… Κινέζικα! Υπάρχει σοβαρό θέμα νοοτροπίας εδώ και ουσιαστικά αναμένουμε κάποιος άλλος να λύσει το δικό μας πρόβλημα. Και δεν είναι τυχαίο (αν και είναι και καλό αυτό), πως ίσως η ταχύτερα αναπτυσσόμενη επιχείρηση στην Ελλάδα σήμερα είναι μία Πατρινή επιχείρηση.. καφέ! Και καλώς είναι, αλλά δεν αρκεί…
- Ο κρατισμός θεωρώ πως έχει διαβρώσει πλήρως το σκεπτικό. Επιδοτήσεις, ΕΣΠΑ και χορηγίες, διορισμοί στο δημόσιο ή σε άλλες εταιρείες και ελάχιστη πρωτότυπη και δημιουργική σκέψη. Απόρροια του “περιμένω άλλος να μου λύσει το πρόβλημα”. Παρακαλώ ΜΗ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΉΣΕΤΕ ΓΙΑ ΑΝΑΛΓΗΣΊΑ. Κάθε άλλο και είναι θλιβερό να βλέπεις ανθρώπους σε μεγάλη ηλικία και υποχρεώσεις να μην έχουν εργασία (ερωτήστε με τα τελευταία δέκα χρόνια πως νοιώθω). Αυτό είναι ασθένεια της κοινωνίας μας και όχι πρόβλημα του συγκεκριμένου ανθρώπου. Αλλά σε πολλές περιπτώσεις ειδικά νεότερων παιδιών δεν κάνουν τίποτα τα ίδια.
- Οι μετανάστες τώρα δεν είναι όλοι το ίδιο. Εάν υποθέσουμε για μια στιγμή πως ο Ιμπραήμ από την Αίγυπτο, αυτός ο αισχρός σφαγέας για τον οποίον αφιέρωσε και βιβλίο ο πατέρας μου και το άγαλμα του είναι σε περίοπτη θέση στο Κάϊρο, αποβιβαζόταν με τα ασκέρια του στην Πελοπόννησο, τι θα συνέβαινε; Όλοι μας θα γινόμαστε πρόσφυγες στην… Ιταλία ας πούμε Από τον πιο απλό έως τον νομπελίστα (λέμε τώρα). Οι Ιταλοί λοιπόν τι θα έκαναν; Πώς θα νοιώθαμε εάν μας στοίβαζαν όλους σε κέντρα προσφύγων στο Μπρίντιζι;
- Με το προηγούμενο υπονοώ πως το προσφυγικό ή μεταναστευτικό δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με γενικότητες. Εάν υπάρχουν σε μία λέμβο δέκα γιατροί από τη Συρία και στο Νοσοκομείο του Ρίου λείπουν δέκα γιατροί γιατί μετανάστευσαν στην Αγγλία τι κάνεις;
- Σκεφτείτε επίσης μια στιγμή πως σε πέντε χρόνια διαλύεται η Ευρωπαϊκή Ένωση (πολύ πιθανόν). Οι 500,000 χιλιάδες Έλληνες μετανάστες αναγκάζονται να επιστρέψουν κακήν κακώς. Πώς θα χαρακτηρίζονταν; Τι θα κάναμε;
- Οι Έλληνες τώρα νέο-μετανάστες έφυγαν από την Ελλάδα, διότι δεν μπορούσαν να ζήσουν. Πολύ ωραία και καλώς έπραξαν. Αλλά δύο σημεία εδώ. Το ένα είναι πως η ξενιτιά είναι αβάσταχτη (ερωτήστε τους) ακόμα και εάν εισπράττεις δέκα χιλιάδες ευρώ το μήνα, άρα δεν νομίζω πως είναι οι ίδιοι και τόσο χαρούμενοι και το δεύτερο πως μετανάστευσαν για να εργαστούν σε αλλοδαπές επιχειρήσεις και ΟΧΙ να ιδρύσουν δικές τους. Αυτή την λεπτομέρεια προσέξτε την ιδιαιτέρως.
- Τέλος μία πραγματικότητα, την οποίαν ίσως δε γνωρίζετε αλλά αντιμετωπίζω στις δραστηριότητες μου. Δεν υπάρχει διαθέσιμο τεχνικό προσωπικό. Από το συνεργείο μου και τους αλλοδαπούς φίλους μου έχουν φύγει σχεδόν όλοι για άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Τα ημερομίσθια στην πράξη για αγροτικές εργασίες έχουν αυξηθεί από 30 σε 50 ευρώ. Και στα πέτρινα, όπου ο αριθμός ημερομισθίων είναι απίστευτος διαβλέπω εκρηκτική αύξηση λόγω απόλυτης έλλειψης τεχνιτών πέτρας.
- Εάν η οικοδομή συγκρατήθηκε κάπως τα τελευταία χρόνια να αναμένετε μία έκρηξη στο κόστος, διότι απλούστατα δεν θα υπάρχουν άνθρωποι να τα κατασκευάσουν και οι εναπομείναντες λίγοι θα αντιδράσουν ανάλογα.
- Το προηγούμενο θα έχει και άμεσες επιπτώσεις, διότι δύσκολα σε λίγο θα μπορείτε να βρείτε έναν άνθρωπο να κλαδέψει τα δένδρα στον κήπο σας ή να καθαρίσει την παλιά αποθήκη στο χωριό σας.
- Σκεφτείτε με περισσότερη ευρύτητα πνεύματος και μην περιχαρακώνεστε στους ορισμούς. Νομίζω…
Σημ. Επαναλαμβάνω εάν το ξεχάσατε. Σκέψεις για γόνιμο προβληματισμό τα προηγούμενα.
