Αυτό είναι ένα δύσκολο άρθρο. Σκέφτηκα πολύ εάν θα έπρεπε να το γράψω. Είναι οι σκέψεις μου αποτυπωμένες στο χαρτί. Και είναι σκέψεις σύμφωνα με την ιστορική μου γνώση. Όταν περνούν δεκαετίες ή αιώνες και δεν έχουμε ιδία εικόνα των γεγονότων χάνουμε την… διαδικασία. Διαβάζουμε κάτι αλλά είναι τόσο απομακρυσμένο, ώστε να μην μπορούμε να κατανοήσουμε τον τρόπο.
Αυτό νομίζω συμβαίνει και σήμερα. Ο COVID-19 είναι απλώς η αφορμή. Και μου έρχονται στου νου διάφορα. Χαρακτηριστική είναι η… “ομοιότητα” ή μάλλον ο παραλληλισμός με την… “Μαύρη Χείρα”, τη Σερβική αυτονομιστική-εθνικιστική οργάνωση των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Κατά πρώτον και μόνον το όνομά της θυμίζει τις απαγορευμένες… χειραψίες και κατά δεύτερον παραπέμπει στο… μαύρο αποτέλεσμά τους, το θάνατο!
Αυτή λοιπόν η πολύ σκληρή οργάνωση ήταν υπεύθυνη για αρκετές δολοφονίες (περίπου 120), αλλά και μίας, η οποία άλλαξε τον παγκόσμιο χάρτη και την ανθρωπότητα κυρίως. Αναφέρομαι στη δολοφονία του Αρχιδουκός και διάδοχου του θρόνου της Αυστροουγγαρίας Φραγκίσκου Φερδινάνδου και της συζύγου του Σοφίας, Δούκισσας του Χόχενμπεργκ στο Σαράγιεβο από ένα μέλος της “Μαύρης Χειρός”. Αυτό συνέβη στις 28 Ιουνίου 1914. Ένα μήνα αργότερα ξεσπούσε με αφορμή αυτή τη δολοφονία ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Και το τέλος του πολέμου δεν βρήκε καν την Αυτοκρατορία, η οποία πρωταγωνίστησε: η Αυστροουγγαρία μία ανάμνηση.
Το ίδιο βέβαια συνέβη και με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, την Πρωσία, την τσαρική Ρωσσία και με μία σειρά νέων κρατών στα Βαλκάνια και τον Κόσμο.
Και εκείνο το ξένοιαστο καλοκαίρι του 1914 αποδείχτηκε ένα από τα χειρότερα στην παγκόσμια ιστορία.
Τα γεγονότα επειδή ορίζονται με βάση τη χρονολογία δεν αποτυπώνουν, όπως προανέφερα τη διαδικασία. Τον Σεπτέμβριο του 1939 ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Πραγματικά όμως αντιληπτός στη Γερμανία έγινε αρχές του καλοκαιριού του 1940. Μέχρι τότε ήταν μία περιπέτεια με κάποιες μικροπαραχωρήσεις, εκτός βεβαίως από εκείνους, οι οποίοι έχαναν δικούς τους ανθρώπους στις αναπόφευκτες απώλειες. Ακόμα και το τσουνάμι χρειάζεται κάποιες ώρες να φθάσει στην ακτή μετά από την αιτία δημιουργίας του (το σεισμό).
Και έρχομαι τώρα στο κρίσιμο ερώτημα: ο COVID-19 είναι δυνατόν να αποτελέσει την απαρχή μίας σειράς εξελίξεων με εντελώς απρόβλεπτες συνέπειες; Εδώ ακόμα και ένας… Προφήτης δυσκολεύεται να απαντήσει. Η κρίσιμη παράμετρος να γνωρίζετε στις μεταβολές είναι το ισοζύγιο μεταξύ εκείνων, οι οποίοι έχουν να χάσουν πολλά, από εκείνους, οι οποίοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Διότι οι δεύτεροι είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι. Σε μία φυσική καταστροφή ο δούλος θα ξεσηκωθεί, όχι ο αφέντης. Και μαζί με τους δούλους μία ολόκληρη κατηγορία ατόμων, κάθε είδους και φυράματος, οι οποίοι θα εκμεταλλευθούν το γεγονός να ανατρέψουν την καθεστηκυία τάξη.
Ερωτώ και πάλι; Μπορεί ο COVID-19 να επιτελέσει αυτή την αφορμή;
Σημειώστε, για να το καταστήσω σαφές, ένα πεζό παράδειγμα: μέχρι χθες αγωνιούσες μην χάσεις το σπίτι σου από την τράπεζα. Σήμερα όμως αγωνιάς μην σε αγγίξει ο ιός και ενδεχομένως ο θάνατος. Η τράπεζα μπορεί να σου πάρει το σπίτι αλλά με το θάνατο δεν μπορεί να συνδιαλλαγεί. Αλλάζουν τα δεδομένα. Και ο COVID-19 (μου αρέσει καλύτερα αυτό το επιστημονικό του όνομα) εμπεριέχει μία παράμετρο, με την οποίαν δεν μπορείς να αναμετρηθείς: το θάνατο.
Ανατέλλει λοιπόν μία νέα εποχή;
Ο Προφήτης Teucris ΔΕΝ προφήτευσε.
(Μη Προφητεία #12 της 13-03-2020)
