Ψάχνοντας σε ένα παλαιό βιβλίο για ένα άσχετο θέμα, εντόπισα σε ένα φύλλο χαρτί γραμμένο με τον γραφικό χαρακτήρα του πατέρα μου ένα ανέκδοτο. Το αντιγράφω με τις επεξηγήσεις και νομίζω πως διατηρεί στο ακέραιο την αξία του νοήματός του μέχρι σήμερα:
Ένας δάσκαλος διορίστηκε σε ένα χωριό της Μεσσηνίας με το περίεργο όνομα Αλφαρίνα (δεν κατάφερα να εντοπίσω ποιο είναι αυτό). Στέλνει λοιπόν στο Υπουργείο τηλεγράφημα:
“Εις χωρίον Αλφαρίν
ου δύναμαι διαμενείν.
Ει διαμενείν, αποθανείν.”
Το Υπουργείο τότε του απαντά:
“Ει ου δύνασθαι διαμενείν
απολύομεν υμίν!”
Και η ανταπάντηση του δασκάλου:
“Μενείν, μενείν, μενείν
και ας αποθανείν!”
Κλαίω… ποικιλοτρόπως!
