“If you think you can or you can’t, you’re always right”. – (Εάν νομίζεις ότι μπορείς ή ότι δεν μπορείς έχεις πάντα δίκιο).
-Henry Ford I (-Χένρυ Φορντ Ι)
Σημ. Προσωπικά ο Χένρυ Φορντ μου είναι ένας ιδιαιτέρως αντιπαθής άνθρωπος -για πολλούς λόγους-. Στο συγκεκριμένο όμως έχει απόλυτο δίκιο…
Παρατήρηση: Φυσικά και δεν αστειεύομαι, ούτε “προκαλώ”… Αντιθέτως, ακολουθώ την απολύτως γνήσια αρχαία Ελληνική τακτική της επίθεσης και του μη φόβου προς υπέρτερες αριθμητικά δυνάμεις… Το γράφω σαν όνειρο, διότι ίσως ακούγεται “όνειρο”, αλλά δεν παύει να είναι μία εντελώς εφικτή και ρεαλιστική επενδυτική κίνηση…Προφανώς αυτό το «όνειρο» μπορεί να μην είναι καθόλου «όνειρο» για εσάς, αλλά να είναι η Αθήνα, η Λευκωσία, το Λονδίνο, το Παρίσι, η Ρώμη, η Μόσχα… Απλά τυχαίνει και την Νέα Υόρκη την γνωρίζω πολύ καλύτερα από άλλες εξίσου (ή και περισσότερο) ονειρεμένες πόλεις… (Μήπως η Θεσσαλονίκη δεν είναι ένα διαμάντι);
Επισημαίνω και πάλι πως το εάν δεν είμαστε εξοικειωμένοι με ένα ζήτημα δεν σημαίνει πως αυτό είναι ανέφικτο ή τόσο απόμακρο. Πολλοί ενδεχομένως ίσως να έχετε επιλέξει ή να σκέφτεσθε “λύσεις” του τύπου “Τα Χρήματα στην Ελβετία“. Αλλού έχω αναλύσει πως αυτή την πρακτική δεν την υποστηρίζω καθόλου ούτε σαν ηθική κίνηση (ναι το εννοώ) αλλά και σαν επιχειρηματική. Στην Ελβετία πρέπει να συνειδητοποιήσετε πως δεν ελέγχετε καθόλου τα κεφάλαιά σας. Απλά εξυπηρετείτε τους επιτήδειους Ελβετούς πληρώνοντας και τα δικαιώματα φύλαξης. Μην ξεχνάτε τον ρόλο τους κατά τον Β’ Π.Π. και τι απέγιναν όσα κεφάλαια είχαν κατατεθεί εκεί… Αγοράζοντας ένα ακίνητο στην Νέα Υόρκη επενδύετε τα χρήματά σας και από τα κέρδη στην πορεία εισρέει πολύτιμο κεφάλαιο….
Είπαμε τρελά όνειρα αλλά ΠΟΣΟ τρελά;
Σε μία τέτοια κατάσταση που έχουμε εισέλθει και μας μιλάς Τεύκρο για ακίνητο στην …Νέα Υόρκη;
Ωραία! Ας εξετάσουμε το ζήτημα κάπως διαφορετικά.
Αγαπητοί μου εγώ προσωπικά ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΜΑΙ σφόδρα με τα όσα συμβαίνουν. Έχω γράψει πολλές φορές σε αυτό το site για την δημιουργία χρήματος και τους τρόπους με τους οποίους αυτό επιτυγχάνεται. Επίσης, αν δεν το έχετε καταλάβει το ξαναγράφω άλλη μία φορά. Είμαι ΥΠΕΡ της χρηματοπιστωτικής επέκτασης. Τι ποιο αισιόδοξο και τι πιο ελπιδοφόρο από την λειτουργία αυτή;
Έχετε σκεφθεί πως είναι μία πράξη στην ουσία πίστης στο μέλλον και στις δυνατότητες μας. Γιατί λοιπόν ξαφνικά κατηγορούμε ΚΥΡΙΩΣ τους εαυτούς μας για ένα φαινόμενα καθόλα θεμιτό και ουσιαστικό. Ακούω συνέχει και μου πιπιλίζουν όλοι μέσα στα αυτιά μου για την «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ» οικονομία. Ποια είναι η «πραγματική» οικονομία αγαπητοί μου; Ποιος το καθορίζει αυτό; Θα σας δώσω ευθαρσώς την δική μου απάντηση:
Πραγματική οικονομία είναι η διάθεση και η δύναμη που όλοι μας έχουμε προκειμένου να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας.
Τι επιθυμούμε περισσότερο; Γιατί είναι τόσο κακό να δανεισθεί κάποιος προκειμένου να αγοράσει ένα καλύτερο σπίτι, ένα καλύτερο αυτοκίνητο, να κατακτήσει ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο; Καταλάβατε; Τιμωρείται η εγγενώς ανθρώπινη ιδιότητα-ανάγκη βελτιστοποίησης της ίδιας της ζωής.
Για ώρες μπορώ να σας αναλύω τις πρακτικές και το γιατί φτάσαμε εδώ, αλλά δεν είναι δυνατόν να το πράξω σε αυτόν τον χώρο. Απλώς θα σας επισημάνω πως:
Πειστήκαμε (;) ότι δεν έπρεπε να ελπίζουμε στο μέλλον, να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας αλλά αντιθέτως να δεχθούμε μια πιο «μίζερη» ζωή χάριν της «πραγματικής» οικονομίας. (αλήθεια ΠΟΙΑ είναι αυτή);
Ναι τα golden boys (and girls) είχαν δίκιο! Τα ΑΞΙΖΑΝ τα bonus τους!
ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΜΑΙ προσωπικά όταν οι τράπεζες και το συνολικό πνεύμα αρνείται την δημιουργία χρήματος σε ανθρώπους που έχουν την δυνατότητα να υλοποιήσουν τα σχέδια τους. ΠΡΟΣΕΞΤΕ: Άλλο χρηματοπιστωτική επέκταση και άλλο χρηματιστηριακά παιγνίδια. Θεμιτά και τα μεν αλλά και τα δε.
Τώρα δηλαδή τι καταφέραμε; Να επιστρέψουμε στο 1905 όπου ο J. P. Morgan και οι τραπεζίτες και βιομήχανοι της Wall Street είχαν αποκλεισμένη κάθε επιχείρηση από τον κεφαλαιουχικό τομέα. Όταν ο Michael Milken «έσπασε» το σύστημα αυτό η αντίδραση του οικονομικού κατεστημένου της Wall Street ήταν να τον στείλει στην φυλακή. Ο άνθρωπος που «άνοιξε» τις πηγές χρηματοδότησης στις λίγο μικρότερες (από τις ΠΟΛΥ μεγάλες) επιχειρήσεις της Αμερικής τιμωρήθηκε ανάλογα. Βέβαια στο τέλος βγήκε ο ίδιος κερδισμένος και μαζί του χιλιάδες επιχειρήσεις, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. (Σε άλλο σημείο του site) γράφω σχετικά.
Το χειρότερο όμως από όλα είναι να πεισθεί κάποιος ότι ΚΑΚΩΣ είχε όνειρα για ένα καλύτερο σπίτι, ένα καλύτερο αυτοκίνητο, μία καλύτερη ζωή. Ακόμα χειρότερα που συγκαταβατικά αποδέχεται πάλι την περιορισμένη ζωή.
Μην βιαστείτε τόσο εύκολα να με κρίνετε. Είμαι πολύ καλά τεκμηριωμένος στις απόψεις μου. Δεν διεκδικώ φυσικά κανενός είδους «αυθεντία», αλλά την άποψή μου θα ήθελα να την εκφράσω. Αλλά μην με πάτε στα «μετά» . Να συζητήσουμε με βάση τις θεμελιώδεις έννοιες και όχι τα παρελκόμενα τους. Εννοώ να δούμε την έννοια του χρήματος στην πηγή της, την έννοιατου δικαιώματος της τράπεζας να διαχειρίζεται (και να κατευθύνει συνεπώς) όπως θέλει το “χρήμα” το οποίο δεν της “ανήκει”. Σας παρακαλώ προσέξτε εδώ το πνεύμα με το οποίο το γράφω αυτό. Αναφέρομαι στην πρωτόλεια ρίζα που αναπτύχθηκε το τραπεζικό σύστημα και όχι προφανώς στην εδραιωμένη, υφιστάμενη κατάσταση. Για όσους ενδιαφέρονται ας δουν και ας αναλογιστούν τις συνέπειες της υπόθεσης Foley vs Hill and Others που εκδικάστηκε στις 31 Ιουλίου – 1η Αυγούστου 1848 από την Αγγλική Βουλή των Λόρδων.
Σε πείσμα λοιπόν όλων των ανωτέρω θα προκαλέσω τους καιρούς και θα προτείνω ένα επενδυτικό πλάνο.
Ακίνητο στην Νέα Υόρκη.
Διαβάζετε αυτές τις γραμμές γιατί ψάχνατε στο διαδίκτυο κάτι… ΚΑΤΙ σχετικό με ακίνητα. Κάτι που να βελτιώσει την θέση σας. Είναι παράλογο αυτό; Δεν πιστεύετε ότι έχετε τις ικανότητες να το επιτύχετε; Μα αν δεν το πιστεύατε δεν υπήρχε ΚΑΜΙΑ απολύτως περίπτωση να εισέλθετε σε αυτήν την ενότητα.
Το πιστεύετε αλλά δεν γνωρίζετε το πώς. Πως θα αποκτήσω ακίνητο στην Νέα Υόρκη. Να το πω διαφορετικά. Είναι καλύτεροι οι … «άλλοι»; Είναι πιο … έξυπνοι;
Χμμμμ…. Δεν το πιστεύω αυτό… Όχι πως δεν υπάρχουν «άλλοι» πολύ έξυπνοι αλλά σαφώς δεν νομίζω ότι υστερεί κανείς. Απλώς η μορφή της σκέψης είναι διαφορετική. Βλέπετε στην Ελλάδα δύο είναι τα βασικά προβλήματα:
- Η (φαινομενικά τουλάχιστον) αντιπάθεια στον πλούτο και
- Η αδυναμία συνεργασίας, η οποία όσο καλά και να ξεκινήσει στην πορεία αρχίζει να δημιουργεί επικίνδυνες εσωτερικές αράχνες, οι οποίες κατατρώγουν το στόχο.
Συνήθως η μέθοδος που τελικά καταλήγουν οι συνεργασίες είναι όχι η win-win αλλά η lose-lose (για απορίες στη διάθεσή σας).
Αν θέλετε εν προκειμένω ακίνητο στην Νέα Υόρκη διαγράψτε τα προηγούμενα και ξεχάστε το lose-lose!
Αν όλα αυτά τα ακούτε σας όνειρο θερινής νυκτός, ιδού παρακάτω λίγο υλικό να …ονειρευτείτε. Αν όχι τότε αναμονή για τα επόμενα Μέρη…(οσονούπω)…
Ας περιδιαβούμε λοιπόν σε ένα φανταστικό ταξίδι… δεν κοστίζει εξ΄άλλου τίποτα, αλλά σίγουρα οι αποδόσεις στις καταθέσεις είναι ένα πραγματικό “νούμερο” και ενδεχομένως (;) το 12,6% να είναι …καλύτερο από το 2,16%!
© photos by Teucris
Η Teucris δεν είναι διαμεσολαβητική επιχείρηση. Συνεργαζόμαστε να επιτύχουμε τον στόχο μας…
Στο 2ο Μέρος η υλοποίηση και με ποιο κόστος…
