Από τα αγαπημένα αρχιτεκτονικά στοιχεία κάθε δημιουργού. Σύμφωνα με τον ορισμό του από τον Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό:
“Αίθριο είναι το μη στεγασμένο τμήμα του κτιρίου που περιβάλλεται από όλες τις πλευρές του από το κτίριο ή τα όρια του οικοπέδου, στο οποίο μπορούν να έχουν ανοίγματα, χώροι κύριας χρήσης και εγγράφεται σε αυτό κύκλος διαμέτρου Δ.”
Ακολουθούν και άλλες λεπτομέρειες, αλλά το θέμα είναι άλλο. Τα αίθρια είναι αγαπημένοι περίκλειστοι χώροι για πολλούς λόγους. Εμένα παραπέμπουν στον ψυχικό μας κόσμο. Οι όψεις του κτιρίου είναι αυτό, το οποίο επιλέγουμε (ή μπορούμε) να δείχνουμε στην κοινωνία, το εσωτερικό του κτιρίου αυτό, το οποίο πραγματικά είμαστε, ενώ το αίθριο αποτελεί τον εσωτερικό δίαυλο επικοινωνίας μας με τις σκέψεις και το μεταφυσικό.
Μία ανοιχτή δίοδος με τον ήλιο και το φως.
Από πρακτικής απόψεως ένας ήσυχος χώρος με μυστικότητα, όπου εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε στούντιο, χώρο προβολής, κήπο, παιδική χαρά, οτιδήποτε…
Προσέξατε καθόλου εάν τα ξύλινα παντζούρια είναι σε κακή κατάσταση και γενικά ποια είναι η γενική εικόνα του κτίσματος; Υποθέτω πως όχι, διότι φανταστήκατε τον εαυτόν σας “μέσα” του. Βλέπετε δεν ενοχλεί καθόλου.
Και μία λεπτομέρεια ακόμα: η σκάλα για το υπόγειο από το αίθριο. Αλλά λίγο προσοχή όταν βρέχει. Υπόγειο είπαμε όχι υπόγεια εσωτερική πισίνα, αν και δεν θα με στενοχωρούσε καθόλου, εάν όμως ήταν επιλογή μου και με πρόβλεψη φυσικού διακριτικού φωτισμού (από το αίθριο και πάλι)!
