Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Έχουν τα Πιθάρια σχέση με την (Θεϊκή) “Δικαιοσύνη”;

“ὡς γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι
ζώειν ἀχνυμένοις· αὐτοὶ δέ τ᾽ ἀκηδέες εἰσί.
δοιοὶ γάρ τε πίθοι κατακείαται ἐν Διὸς οὔδει
δώρων οἷα δίδωσι κακῶν, ἕτερος δὲ ἑάων·
ᾧ μέν κ᾽ ἀμμίξας δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος,” (525)
“ἄλλοτε μέν τε κακῷ ὅ γε κύρεται, ἄλλοτε δ᾽ ἐσθλῷ· “(530)

Οι προηγούμενοι στίχοι είναι από την Ω Ραψωδία της Ιλιάδος και αναφέρονται στο κεντρικότερο ίσως νόημα του έπους… Οι θεοί έχουν κλώσει το νήμα της ζωής με τέτοιο τρόπο, ώστε να πρέπει να είναι λυπημένη• οι ίδιοι εξαιρούνται ωστόσο από αυτό…
Ο Αχιλλέας, μέσω του Ομήρου αναλογίζεται την εικόνα των δύο πιθαριών, όπου ο Δίας βγάζει τα καλά και τα κακά δώρα του και τα μοιράζει ανάλογα στους ανθρώπους… Σε άλλους δίνει μία μικτή ποικιλία σε άλλους δίνει ανόθευτο κακό…
Αυτά σκεπτόμουν αυτές τις ημέρες ενός πολύ “”πυκνού” τριημέρου μελέτης και αναδιοργάνωσης… Στην αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι πίστευαν πως είναι επικίνδυνο να είναι ευτυχισμένοι, διότι αυτό προξενούσε την μήνιν των θεών… Στην Οδύσσεια όμως φαίνεται πως ο Δίας μεταβάλλει κάπως τη γνώμη του και δεν αποδέχεται την κατηγορία θεωρώντας πως οι ίδιοι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για ότι τους συμβαίνει…
Δεν γνωρίζω τι είναι προτιμότερο να πιστεύει κάποιος… Γνωρίζω όμως πως ανεξάρτητα με τις αναλογίες στο πιθάρι του ο καθ’ ένας μπορεί να παρακάμψει το προηγούμενο δίλημμα με το να βοηθά και να “δημιουργεί” ευτυχία στους συνανθρώπους του… Τότε ούτε θα κινδυνεύει από την μήνιν των θεών, ενώ ταυτόχρονα θα είναι ο δημιουργός και της δικής του ζωής…
Λυπάμαι πολύ (νοιώθω έως και απογοητευμένος) που αυτό δεν το ακούω σχεδόν καθόλου γύρω μου… Ένας απόλυτος συγκρουσιακός εγωισμός και μία άγονη εσωστρέφεια από την κορυφή έως τη βάση… συλλογικά και ατομικά… Όμως η Ελλάδα ήταν η ηγέτιδα δύναμις και ο φάρος του πολιτισμού… και αυτή, η οποία έδειχνε τον δρόμο…
Ο Ηγέτης ανοίγει μόνος του τον δρόμο, ορίζει την πορεία και δεν διστάζει να γυρίσει πίσω και να βοηθήσει και τους αδύνατους να ακολουθήσουν…
Αφεθείτε στην υπέροχη μελωδία της andorinha (χελιδονιού) του αγαπημένου Antonio Carlos Jobim και τώρα με την άφιξη της άνοιξης (και των χελιδονιών) σκεφθείτε που είναι το λάθος…
Όχι! Τα πιθάρια δεν έχουν καμία σχέση με την (Θεϊκή) δικαιοσύνη…

Αρχική Δημοσίευση: 22 Μαρ. 2015

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)