Άκουσα πριν από λίγο τον Πρωθυπουργό να τοποθετείται χωρίς περιστροφές επί της παρούσης καταστάσεως: “είμαστε σε πόλεμο”! Δεν είναι όμως μόνο ο Έλλην Πρωθυπουργός είναι και ο Γάλλος Πρόεδρος και ο Αμερικανός Πρόεδρος και γενικώς κάθε αρχηγός κράτους, ο οποίος λαμβάνει… “πολεμικά” μέτρα.
Διαφωνώ πλήρως. ΔΕΝ έχουμε πόλεμο για τον απλούστατο λόγο, δεν υπάρχει εχθρός. Εάν ο κορωνοϊός είναι “εχθρός”, τότε το ίδιο είναι και ο καύσων και η καταιγίδα και ο σεισμός και το τσουνάμι… Όχι αγαπητοί μου. Έχουμε έναν λοιμό (προσοχή με οι και όχι ι, διότι τότε αναφερόμαστε στην πείνα), μία επιδημία από έναν συγκεκριμένο οργανισμό, τον οποίον εμείς οι άνθρωποι ονομάσαμε κορωνοϊό. Δεν μπορεί να έχεις εχθρό έναν… ιό!
Ο πόλεμος αναφέρεται στον άνθρωπο και μόνον. Σε κάποιο ενσυνείδητο ον, το οποίο σου επιτίθεται με σκοπό να σε καταστρέψει ή να σε υποδουλώσει ή το αντίστροφο, του επιτίθεσαι εσύ για παρόμοιους λόγους. Και η χρήση της λέξεως “πόλεμος” εμπεριέχει και τη λέξη “προδοσία” και “έκτακτα μέτρα” και δικαίωμα της κυβέρνησης να επιβάλλει ό,τι θεωρεί ορθό για μία εθνική ανάγκη. Και ο ανυπάκουος εκτελείται. Άρα λοιπόν, όσοι αγόρασαν κατά πακέτα μάσκες ή απολυμαντικά είναι προδότες και πρέπει να εκτελεσθούν, όπως και εκείνοι οι οποίοι θα αγόραζαν ομπρέλες σε περίοδο καταιγίδας, αφήνοντας κάποιους άλλους να βραχούν. Ηλίθιοι και αντικοινωνικοί μπορεί να είναι δεν είναι όμως προδότες (και φέρει μεγάλο μερίδιο ΚΑΙ η πολιτεία στο να έχει αυτού του είδους τους ανεύθυνους πολίτες). Ούτε είναι κάποιος εγκληματίας επειδή κυκλοφορεί άσκοπα στους δρόμους για να μην του σαλέψει από την απομόνωση. Δεν βγαίνει επί τούτου να διασπείρει έναν ιό, τον οποίον μπορεί και να μην φέρει· είναι όπως ο οδηγός, ο οποίος καταλαμβάνει μία θέση ΑΜΕΑ -κατά μία έννοια- και ο συνάνθρωπος μας με το αμαξίδιο δεν μπορεί να σταθμεύσει στην ειδικά διαμορφωμένη θέση, γλιστρά και χτυπά. Με τους κοινωνικούς όρους ο πρώτος πρέπει να τιμωρηθεί αυστηρά και ορθώς στον πόλεμο όμως πρέπει να εκτελεσθεί.
Άρα λοιπόν εκεί, όπου θέλω να καταλήξω είναι πως η όλη αυτή κατάσταση της πανδημίας με τον κορωνοϊό και με τη χρήση της λέξεως “πόλεμος” δημιουργεί συνθήκες εχθρότητας ΜΟΝΟ μεταξύ των πολιτών του ιδίου κράτους (και ενδεχομένως και μεταξύ κρατών μολυσμένων και μη). Και σε λίγο ο ασθενής από κορωνοϊό θα παρουσιάζεται όχι μόνον ως ένας ασθενής “λεπρός”, αλλά και ως ένας λεπρός “προδότης” (δεν… πρόσεξε και κόλλησε και διέσπειρε επιπλέον και τον ιό). Και οι συγγενείς του εάν τολμήσουν και του αγγίξουν το χέρι λίγο πριν εγκαταλείψει τη ζωή (σκεφτείτε τη μαμά σας ή τον μπαμπά σας, να μην αναφέρω κάτι πολύ χειρότερο) θα είναι και αυτοί εγκληματίες προδότες. Όχι παιδιά! Φύγαμε πάρα πολύ…
Και λυπάμαι ιδιαιτέρως, διότι ενώ δεν αμφιβάλλω πως ο Πρωθυπουργός όντως εννοεί και επιθυμεί την εξάλειψη της επιδημίας οι σύμβουλοί του (υποθέτω) τον κατευθύνουν σε εντελώς επικίνδυνα μονοπάτια. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Έπρεπε όμως και ο ίδιος να σκεφτεί τουλάχιστον τα προηγούμενα.
Σημ. Με την έννοια του “πολέμου” το άρθρο αυτό ήδη θα έπρεπε να με είχε στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα για έλλειψη υψηλού φρονήματος. Δεν απέχουμε και πολύ.
