Ο τίτλος είναι παράφραση του αντίστοιχου της Ελληνικής ταινίας “Ένα Βότσαλο στη Λίμνη” και κατά μία έννοια έχουν σχέση. Θα σας εξηγήσω παρακάτω…
Η Ελληνική κοινωνία είναι βυθισμένη στη θλίψη από διάφορα τραγικά γεγονότα. Δεν επιθυμώ να τα αναπαραγάγω εδώ, όλοι τα γνωρίζουμε. Δεν αντιδρούν όμως όλοι με τον ίδιο τρόπο.
Πιστεύω πως η πλειοψηφία παραμένει σιωπηλή και πραγματικά συμπάσχει με τους συνανθρώπους μας. Το ότι είναι σιωπηλή αποτελεί και ένδειξη σεβασμού αλλά και κάποιας έννοιας φόβου… Το τι μπορεί να συμβεί στον καθ΄ έναν μας είναι τόσος κοντά αλλά και τόσο μακριά.
Κάποιοι επιχαίρονται με τα όσα συμβαίνουν και εφορμούν εναντίον όλων και όλων. Και αρκετοί καταλήγουν στο μίσος.
Άλλοι προσπαθούν να παραμείνουν αποστασιοποιημένοι και αδιάφοροι στον δικό τους κόσμο. Υποτίθεται δεν τους ενδιαφέρουν όλα όσα συμβαίνουν.
Ποιο είναι το κοινό όλων των προηγουμένων;
Είτε το συνειδητοποιούν είτε όχι ΑΝΗΚΟΥΝ ΟΛΟΙ στην ίδια κοινωνία. Και από αυτό δεν μπορούν να ξεφύγουν. Όλοι οι άνθρωποι στον Κόσμο είναι εξ΄ ίσου άνθρωποι, αλλά η ιστορία έχει δημιουργήσει μικρές και μεγάλες κοινωνίες. Και όχι πως πρέπει να είμαστε αδιάφοροι σε ό,τι συμβαίνει παντού, αλλά το κοντινό είναι εκείνο, το οποίο μαθαίνουμε και πονάει περισσότερο.
Και αφού λοιπόν άλλοι σιωπούν, άλλοι συμπάσχουν, άλλοι επιχαίρονται και κατακρίνουν, άλλοι μισούν, άλλοι προσποιούνται τους αδιάφορους σημαίνει ένα και μόνο πράγμα:
Πως η Ελληνική Κοινωνία (με κεφαλαίο “Κ”) Λ Ε Ι Τ Ο Υ Ρ Γ Ε Ι …
Ποιος ο λόγος να σιωπάς όταν δεν σε ενδιαφέρει κάτι, να συμπάσχεις εάν δεν νοιώθεις τίποτα, να κατακρίνεις εάν δεν σε ενοχλεί κάτι, να μισείς και να δηλητηριάζεις τον εαυτό σου πίνοντας ΕΣΥ το δηλητήριο για να… πεθάνουν οι άλλοι, τους οποίους μισείς, να θέλεις να είσαι αδιάφορος εάν δεν ανήκεις κάπου;
Μμμμ; Ποιος ο λόγος; Απάντησε μου!
Και θα μου πείτε, μα τι είναι αυτά, τα οποία γράφεις; Πώς γίνεται αυτό;
Γίνεται, αλλά διαφέρουν οι προσεγγίσεις. Διότι όλοι θέλουν να διορθωθούν όσα πονάνε. Τα οποία όμως είναι προϊόντα της Ελληνικής Κοινωνίας και δεν συμβαίνουν επειδή κάποια δύναμη καταράστηκε αυτή τη χώρα. Κανένας δεν την καταράστηκε, αλλά οι τάσεις (και οι δόλιοι, ας μην το ξεχνάμε και αυτό) υπάρχουν, εμφανίζονται και λειτουργούν για να αποδομήσουν.
Ποια είναι όμως η ΔΙΚΗ τους κατάρα;
Πώς ΑΝΗΚΟΥΝ και αυτοί εκεί, όπου νομίζουν πως δεν θα ήθελαν! Πολύ πικρό αυτό…
Ας σταματήσω εδώ.
Η Βρετανική Αποικιακή Αυτοκρατορία διοικούσε τον κόσμο με το “διαίρει και βασίλευε”. Και η Ελληνική Κοινωνία είναι βαθιά όχι διχασμένη, αλλά… πολυχασμένη, εάν μου επιτρέπετε τον όρο. Και το μίσος δεν απετέλεσε ποτέ καλή συγκολλητική ουσία, ποτέ και για κανέναν και σε καμία εποχή. Και φυσικά μετατρέπεσαι και σε άβουλο πιόνι, διότι το μίσος σε τυφλώνει.
Το εάν χτυπήσεις το πόδι σου και ματώσει επειδή ήθελες να σκαρφαλώσεις σε έναν απόκρημνο βράχο δεν σου φταίει το πόδι σου. Το μυαλό σου είναι η αιτία. Και αυτό δημιουργήθηκε και πλάστηκε μέσα από την εμπειρία της ζωής σου. Μην κατηγορείς και μισείς το σώμα σου ή το πόδι σου, το μυαλό σου να διορθώσεις. Αυτό απαιτεί και η Ελληνική Κοινωνία.
Θα καταλήξω τέλος με μία ρήση, η οποία από τούδε και εις το εξής θα αποτελεί το έμβλημά μου και σας συνιστώ να την υιοθετήσετε:
“Την δυστυχία δεν την καταπολεμάς με περισσότερη δυστυχία, αλλά με περισσότερη ευτυχία!”
Ακολουθήστε την!
Ενδιαφέρουσες (κατά τη γνώμη μου) σημειώσεις:
Σημ. 1: Το ερέθισμα για τη συγγραφή του άρθρου μου το έδωσε μία διαδικτυακή μου φίλη (η ίδια εάν επιθυμεί ας αποκαλυφθεί), η οποία μου εξέφρασε τη βαθιά της θλίψη για τα όσα συμβαίνουν, αλλά και διέκρινε και μία δική μου απογοήτευση. Μην τολμήσεις (να απογοητευτείς) με παρότρυνε!
Τολμάω; Ούτε για αστείο! Τρόμος στο δρόμο με τις λεύκες!
Σημ. 2: Η σχέση του τίτλου με την Ελληνική ταινία έχει να κάνει με την… τσιγγουνιά. Ο πρωταγωνιστής γνωρίζει την Ελληνοαμερικάνα ξαδέλφη της συζύγου του και σε ένα βράδυ ξοδεύει για αυτήν όσα δεν ξόδεψε μια ολόκληρη ζωή για την σύζυγό του.
Μην τσιγκουνεύεστε τα συναισθήματά σας! Έστε Μεγάθυμοι!
Σημ. 3: Το συγκεκριμένο νούφαρο ευρίσκεται στη λιμνούλα της έπαυλης Κλάους και η φωτογραφία είναι ολίγων ημερών. Ο πίνακας του Μονέ στην πράξη!
Σημ. 4: Σχόλια μίσους με… αγάπη θα αποκρύπτονται! Δημοκρατικά αποφασίζω και διατάζω: το μίσος απαγορεύεται!
