Κανένα έργο μικρό ή μεγάλο δεν είναι εύκολο, ούτε και απλό. Η διαχείριση ενός εργοταξίου είναι πάντα ένα πολύπλοκο κεφάλαιο. Ειδικά στην περίπτωση της πέτρας το κατασκευαστικό “κομμάτι” είναι πολύ ιδιαίτερο. Κάθε φορά που βλέπετε μία φωτογραφία να γνωρίζετε ότι πίσω της υπάρχουν τόσες δυσκολίες, εμπόδια και στενοχώριες ώστε να σκεφτείτε διπλά και τρίδιπλα πριν γράψετε κάτι. Μπορεί να είχα την τύχη (ή μήπως ατυχία) να σπούδασα μηχανικός αλλά το κάθε έργο προσπαθώ να είναι για εμένα ένα καλλιτέχνημα. Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να μείνω στο χώρο αυτό περισσότερο από ένα λεπτό, εάν δεν πίστευα σε αυτή τη προσέγγιση.
Αλλά με καλλιτεχνίες μόνο δεν… χτίζεις. Απαιτείται και η πρακτικότητα. Ίσως αυτό είναι και το σημαντικότερο, το οποίο εισπράττεις μαζί με τη χαρά, την οποίαν δίνεις σε ανθρώπους αλλά και την ομορφιά να βλέπεις ένα κτίριο να γεννιέται.
Εδώ έχουμε ένα μεγάλης κλίμακας έργο με ό,τι σημαίνει αυτό. Θα το παρακολουθήσουμε στις επόμενες φάσεις του. Δεν αναφέρω την τοποθεσία για την ώρα.
