Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με τα γεγονότα, τα οποία διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή στη Μέση Ανατολή, αλλά ούτε είναι και αυτός ο στόχος μου. Το σχόλιο αφορά μία –θα την ονόμαζα- “αδρανειακή κατάσταση” κάποιων δεκαετιών, όπου στην ευρύτερη περιοχή έχει διαμορφωθεί και παγιωθεί ένα κλίμα του “τίποτα”. Φαίνεται πως δεν υπάρχει κάποια δυναμική, η οποία θα φέρει αλλαγές και αυτό εννοώ με τη λέξη “τίποτα”.
Εάν παρακολουθήσετε τα γεγονότα από την Ιρανική Επανάσταση το 1979, θέτω την συγκεκριμένη ημερομηνία ως ορόσημο και κατόπιν τη δεκαετία του 80 η ευρύτερη περιοχή θυμίζει (πάντοτε κατά την άποψή μου) μία λεκάνη με ρούχα τα οποία συνεχώς πλένονται αλλά ποτέ δεν τα ξεβγάζει κανείς για να τα απλώσει. Οι πολιτικές συνθήκες επίσης στην Τουρκία παγιώθηκαν και αυτές, όπως και στην Ελλάδα και όχι μόνον και ακολουθούν αυτή την περιδίνηση χωρίς να προκύπτει το καθοριστικό βήμα.
Ο εμφύλιος στη Συρία χάθηκε και από τα μέσα ενημέρωσης, ενώ η λεγόμενη Αραβική Άνοιξη το 2010 ξεράθηκε μέσα σε δύο μόλις χρόνια. Πού θέλω να καταλήξω;
Πως κανένα ουσιαστικά γεγονός δεν ήταν ικανό να τραντάξει αυτό το κλίμα ροής. Λίγο-πολύ επανάληψη των προηγουμένων (πολύ απλουστευτικά το γράφω, αλλά το πνεύμα του σχολίου αποδίδω). Ακόμα και το 2001 με την επίθεση του Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη δεν επήλθε μία ιστορικής κλίμακας αλλαγή.
Δεν είμαι… Προφήτης (χα!), αλλά ουσιαστικές μεταβολές θα δούμε μόλις ανατραπεί η λεκάνη και χυθεί το νερό και μαζί τα ρούχα ή όταν τα ίδια τα ρούχα αρχίσουν να λιώνουν από το πλύσιμο. Συνεπώς εκεί πρέπει να εστιάσουμε και να έχουμε το νου μας, διότι ούτε οι ρουκέτες σήμερα, ούτε τα μεγάλα λόγια και οι απειλές αλλά ούτε και οι οικονομίες είναι ικανές να ανατρέχουν τη λεκάνη.
Αυτό θα συμβεί, όταν σπάσει ένα πόδι του τραπεζιού στο οποίο κάθεται… και φαίνεται πως κάποιο αρχίζει να αδυνατίζει…
Ο Προφήτης Teucris προφήτευσε
(Προφητεία #68 της 13-05-2021)
