Εάν συμβεί κάποια στιγμή και με… χάσετε που νομίζετε ότι θα πρέπει να με αναζητήσετε (τρόπος του λέγειν δηλαδή);
Σας δίνω αμέσως την απάντηση να μην σας ταλαιπωρήσω καθόλου με εικασίες και άκαρπους συλλογισμούς:
Στην έρημο Mojave στην Καλιφόρνια…
-Ο λόγος;
Πρώτον, μου αρέσουν πολύ οι… έρημοι!
Δεύτερον, διότι η έρημος Mojave (προφέρεται Μοχάβι) είναι ένα μέρος στον Κόσμο με “χαρακτήρα”… Μου είναι πολύ δύσκολο να μεταφέρω βιώματα στο χαρτί (ή την οθόνη) αλλά η έρημος αυτή διαθέτει κάτι το μυστηριακό (όπως όλες οι έρημοι), απλά εμένα αυτή (μαζί με μία άλλη) με εξάπτει…
Μόνος λοιπόν στην έρημο Mojave…
-Τι θα έχω λοιπόν μαζί μου μόνος μου στην έρημο Mojave;
Μα ολόκληρο τον Πολιτισμό…
-Έχετε σκεφθεί τι σημαίνει Πολιτισμός;
Έντρομοι παρατηρούμε την καταστροφή των Ασσυριακών μνημείων στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους στο Βόρειο Ιράκ… Τι καταστρέφουν άραγε; Να γίνω ακόμα πιο τρομερός;
-Σκέφτεστε τον Παρθενώνα να καταστρέφεται; (και μόνο στην ιδέα με πιάνει ρίγος)…
-Θα χαθεί ο αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός;
-Όχι! Κανένας πολιτισμός δεν μπορεί να καταστραφεί ακριβώς… Διότι ο Πολιτισμός είναι ένα σώμα από ιδέες και γνώσεις (και αισθητικής). Χωρίς την τέχνη του ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός θα παραμένει ακρωτηριασμένος, όσον αφορά τη βιωματική του αντίληψη, αλλά ποτέ χαμένος…
Συνεπώς, ότι γνωρίζω (ολόκληρο το σύνολο της γνώσης και των ιδεών, μαζί με την αισθητική αντίληψη) θα την έχω μαζί μου… Ωστόσο δεν θα μπορώ να… δημιουργήσω έναν πολιτισμό. Τον πολιτισμό της Ερήμου Mojave! Τούτο, διότι προηγουμένως θα πρέπει οπωσδήποτε να… επιζήσω!
Ο δικός μου “πολιτισμός” τότε θα είναι η αναζήτηση νερού και τροφής, καθώς και ο ανταγωνισμός για τα προηγούμενα με τα άλλα συμπαθητικά πλάσματα της ερήμου (κροταλίες και κάμποσα άλλα είδη φιδιών, αράχνες, σκορπιούς) και ότι άλλο υπάρχει και προσπαθεί να επιβιώσει εκεί.
Ολόκληρη η ενέργειά μου πρόκειται να καταναλωθεί ακριβώς σε αυτό…
Μόλις (και εάν) καταφέρω να επιβιώσω, τότε θα αρχίσω να σκέφτομαι να εκφράσω τις σκέψεις μου, να αναπτύξω τα μέσα, τα οποία θα διαθέτω και να μεταβάλλω αισθητικά τον χώρο μου…
Αφού λοιπόν ξεπεράσω την επιθυμία μου για να ζήσω, θα μπορέσω να “υπάρξω”…
Τότε μόνον θα υπάρχουν οι προϋποθέσεις να αναπτυχθεί ο πολιτισμός της Mojave…
Το προηγούμενο φυσικά είναι μια ωραία (;) παρομοίωση και βεβαίως θα συναντηθούμε οσονούπω στην Mojave, αλλά για την ώρα είμαστε στην Ευρώπη…
Μία Ευρώπη, η οποία βαθμιαία φέρεται συνεχώς και πιο “ηλίθια” και οδηγείται στην απαξίωση και στην παρακμή• και δεν είναι ακριβώς αυτό το ενοχλητικό. Αυτό, το οποίο τρομάζει είναι η συνολική αδιαφορία, απάθεια και η απουσία ηγετών…
Από μία σπουδαία άνθηση των ιδεών σε όλους τους τομείς μεταξύ του τέλους του 19ου αιώνα και των απαρχών του 20ου, μία “άλλη” Ευρώπη αναπτύχθηκε με τον τρόπο της. Δύο απίστευτα καταστροφικοί πόλεμοι, μία μεγάλη επανάσταση και εγκλήματα άνευ προηγουμένου… Κατόπιν ακολούθησε μία περίοδος υποτονικής δράσης, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα…
Την περίοδο της αδιαφορίας την χαρακτηρίζει και η κυριαρχία της αμόρφωτης μετριότητας…
Η Ευρώπη (και όχι μόνον) διακατέχεται από το σύνδρομο της “μαζικότητας”…
Μέσα “μαζικής” ενημέρωσης, “μαζικής” μεταφοράς, τηλεοπτικό “κοινό”, εκλογικό “σώμα”, παντού έννοιες μαζικότητας και εξάλειψης της έννοιας της προσωπικότητας…
Προφανώς και πολιτικές “πλήθους”…
Πολιτικές, οι οποίες αναγάγουν έναν οποιοδήποτε “θεσμό” ως τον φορέα της επίλυσης των προβλημάτων και της αλλαγής των συνθηκών της ζωής. Τα ονόματά τους;
-Η “κυβέρνηση”, οι “οργανισμοί”, οι “ενώσεις” και ουκ έστιν τέλος…
Όλα τα προηγούμενα εκφράζουν την παραίτηση της ατομικότητας και της ενεργού δράσης και την μετάθεση της ρύθμισης των γεγονότων σε συλλογικούς φορείς και κατά συνέπεια στους όποιους ευρίσκονται τη δεδομένη στιγμή στην ηγεσία των οργανισμών αυτών. Δύο τρεις λοιπόν άνθρωποι δύνανται να επιβάλλουν την θέληση της (όποια και εάν να είναι αυτή) στο παραιτηθέν και ενδεχομένως αδιάφορο “πλήθος” ατόμων… το οποίο εναποθέτει τη ζωή του σε κάτι έξω από το ίδιο…
Πάντοτε οι επαναστάσεις προκαλούνταν από απογοητευμένους και έξαλλους ανθρώπους… με μόρφωση και ισχυρή διάθεση αυτο-έκφρασης…
Η καρδιά κάθε πολιτισμού αποτελείται από ένα σώμα αξιών… Η έκφραση αυτών των αξιών αναγάγεται στην ποιότητα του κάθε ενός ατόμου ξεχωριστά…
Η ατομικότητα – προσωπικότητα είναι το πρωτεύον στοιχείο και η αξία-κλειδί του δυτικού πολιτισμού.
Η έλλειψη ενδιαφέροντος για αυτο-έκφραση είναι το μεγάλο σύμπτωμα πτώσης ενός πολιτισμού.
Ο σημερινός πολιτισμός οφείλει να είναι πνευματικός… και απαιτούνται αλλαγές. Γεγονός είναι όμως πως αυτό μπορεί να προκύψει μόνο από άτομα-προσωπικότητες με υψηλές ηθικές αξίες και ταυτόχρονα εξυπνάδα και θέληση προκειμένου να επενδύσει στον μετασχηματισμό της θέλησης σε δράση…
Η μόνη ουσιαστική διαφορά στην προηγούμενη έκφραση είναι πως η προσωπικότητα πρέπει να θέσει την εμπιστοσύνη του στον εαυτό του και όχι στην δύναμη της εξουσίας.
Δεν μπορεί να υπάρξει “καλή” κοινωνία εάν δεν υπάρχει “καλό” άτομο… ούτε και συνέχεια ενός πολιτισμού και δη του Ευρωπαϊκού… όπως εξελίσσεται…
Μετά από τις προηγούμενες σκέψεις συνεχίζω το μοναχικό μου ταξίδι στην έρημο Mojave… τμήμα της οποίας είναι και η κοιλάδα του θανάτου (Death valley), της σκέψης…
Αρχική Δημοσίευση: 8 Μαρ. 2015
