Ερχόμενος το πρωί στο γραφείο, συνάντησα σε κάποια από τις ελάχιστες οικοδομές έναν πολύ γνωστό μου πολιτικό μηχανικό. Ήταν σκασμένος… Προβλήματα με τις υπηρεσίες, τη νομοθεσία, τις εργασιακές και ανθρώπινες σχέσεις και ότι άλλο φανταστεί ο νους σας (ναι, ακριβώς τα ίδια και από εμένα, χωρίς όμως το… “σκασμένος”)…
Λοιπόν! Ο συγκεκριμένος είναι ένας θαυμάσιος άνθρωπος, ηθικότατος, εντιμότατος και σαφώς εξαίρετος μηχανικός. Η “επίσημη” πλέον “γραμμή” της χώρας , την οποία ορίζουν από την κεφαλή –κάθε είδους- μέχρι και το τέλος κακότροποι, δυστυχείς και προβληματικοί άνθρωποι, αυτοί, οι οποίοι φροντίζουν να σου χαλάσουν χωρίς λόγο το πρωινό σου, να σου δημιουργήσουν πρόβλημα σε κάθε λύση, να σε απογοητεύσουν για να συρρικνωθείς στον μικρόκοσμο της μιζέριας τους και να νοιώθεις πλέον ότι έχεις αδύναμος και έχεις κολλήσει σε μία παγίδα με ελάχιστες δυνατότητες κινήσεων και να πρέπει και να τους ανεχθείς… γιατί δεν έχεις (;) επιλογές, ε, όλους αυτούς και γνωρίζετε και αναγνωρίζετε όλοι σας σε κάθε χώρο, όπου είσαστε ποιες/οιούς εννοώ, αυτές/ούς:
F@ck them χωρίς έλεος! Μην ενδίδετε!
Η δύναμή τους έγκειται στην δική σας απογοήτευση και συνεπακόλουθη αδράνεια… Στο να σας σπάσουν το ηθικό, να σας καταστρέψουν την ελάχιστη γλυκιά γεύση του καφέ σας σε πικρή χολή, να σας προκαλέσουν να εκνευριστείτε και στο τέλος να σας αδρανοποιήσουν.
F@ck them all αλύπητα! Μην ενδίδετε στους M@l@kes-Kakorizikous-Mizerous-Microkakous… Τίποτα δεν θα πάθετε!
F@ck them all again & again! Τίποτα δεν θα πάθετε ΚΑΙ θα το χαρείτε!
Εμένα πάνω από το πτώμα μου…
Μία f@cking κακημέρα προς όλους αυτούς, διότι αλήθεια στενοχωρήθηκα σήμερα με αυτή τη συνάντηση…
