Ξαφνικά για ακόμα μία φορά και με όχι καλό σκοπό επανέρχεται το γελοίο ζήτημα της “Μακεδονίας” των απογόνων των σταβλιτών του… Ζάσταβα! Λυπάμαι για την ειρωνεία μου και κατανοώ πως όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη ένα σπουδαίο όνομα προκειμένου να αυτοπροσδιορισθούν.
Αλλά το πρόβλημα της “Μακεδονίας” είναι καθαρά ένα πρόβλημα της Ελλάδος και της ανύπαρκτης πολιτικής της. Και η υπόθεση αυτή καταδεικνύει την απόλυτη γύμνια μας.
Για να ξεκαθαρίσω την θέση μου από την αρχή, οι κάτοικοι των Σκοπίων είναι Σλαύοι και οποιαδήποτε προσπάθεια συσχετισμού τους με τους κατοίκους της Μακεδονίας είναι εντελώς βλακώδης και ανιστόρητη.
Με την ίδια λογική και οι Τούρκοι (εκ στεπών Μογγολίας) νυν κάτοικοι της Σμύρνης είναι απόγονοι των… Ιώνων!
Αλλά το βασικό πρόβλημα είναι άλλο και εδώ προκύπτει η τεραστία ευθύνη της Ελλάδος και δεν αναφέρομαι φυσικά μόνο στο παρόν.
Από την ίδρυση της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (ΣΟΔΓ) το 1963, υπό τον Γιόσιπ Μπροζ Τίτο η περιοχή των Σκοπίων ονομαζόταν Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας, (οι υπόλοιπες πέντε Σ.Δ. ήσαν οι Σ.Δ. Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, η Σ.Δ. Κροατίας, η Σ.Δ. Μαυροβουνίου, η Σ.Δ. Σλοβενίας, και η Σ.Δ. Σερβίας).
Άρα το πραγματικό πρόβλημα ήταν η ανοχή και η απόλυτη αδιαφορία της Ελλάδος από το 1963 στο ζήτημα της ονομασίας.
Αλλά υπήρχε μία “ευαισθησία” έναντι του Τίτο και μάλιστα των λεγόμενων προοδευτικών – αριστερών δυνάμεων, οι οποίες στενοχωριούνταν μήπως… στενοχωρήσουν τον αδέσμευτο σύντροφο.
Στην Ελλάδα, ως γνωστόν υπάρχει ο νόμος της χρησικτησίας για τα ακίνητα, πόσω μάλλον για ένα όνομα σε διεθνές διπλωματικό περιβάλλον για το οποίο επί δεκαετίες δεν υπήρχε καμία νύξη, καμία αντίδραση, (όπως και για το ζήτημα της καθαρά Ελληνικής Βορείου Ηπείρου, του άλλου “προοδευτικού” συντρόφου Εμβέρ Χότζα, μην στενοχωρηθεί και αυτός. Θυμηθείτε και εδώ τις αντιδράσεις των τότε Ελλήνων σοσιαλιστών!
(Διαβάστε πως η περιοχή μετατράπηκε από αμιγώς Ελληνική σε Αλβανική από μία απρόσεκτη γραμμή σε έναν χάρτη).
Και ξαφνικά ένας αλλοπρόσαλλος νεαρός Έλλην υπουργός εξωτερικών, με “λαμπρό” μέλλον, όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια δημιούργησε θέματα και η συνέχεια είναι γνωστή.
Παρεμπιπτόντως ο νεαρός τότε υπουργός, έριξε μία κυβέρνηση, μετατράπηκε από αντι-μνημονιακός σε μνημονιακό και παρέδωσε την χώρα σε ένα άλλο λαμπρό αστέρι να την αποτελειώσει. Αλλά φυσικά δεν είναι ούτε και αυτός παρά ένας τροχός της ασυνέχειας της ανύπαρκτης Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Αντιπαραβάλλετε με την Τουρκική διπλωματία.
Το “Μακεδονικό” πρόβλημα είναι καθαρά Ελληνικό πρόβλημα και η Ελλάδα αφού αδιαφόρησε – το αγνόησε επί μισόν αιώνα προσπαθεί (τότε και τώρα) να πείσει την διεθνή κοινότητα για το αυτονόητο, αλλά γραμμένο από την ίδια στα παλαιά υποδήματά της, δίκιο.
Η ήττα αγαπητοί μου είναι δεδομένη και η ευθύνη καθαρά Ελληνική.
ΑΥΤΟ είναι το πραγματικό “Μακεδονικό” πρόβλημα και όχι το όνομα.
