Πριν από καιρό είχα παρακολουθήσει ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τους ξεριζωμένους της ακτής της Ιωνίας (τα Μικρασιατικά παράλια). Έλεγαν για κάποιους βιομηχάνους κλωστοϋφαντουργίας της Σμύρνης, οι οποίοι έχοντας χάσει τα πάντα εγκαταστάθηκαν στον Βόλο (εάν δεν κάνω λάθος) και ξεκίνησαν εκ νέου μία λαμπρή και επιτυχημένη πορεία…
Ο λόγος; (όπως ανέφερε η αφηγήτρια):
“Εμπιστεύονταν την Αγορά”!
Θα προσθέσω: “και τις ικανότητές τους”!
Δεν μπορώ να διανοηθώ πως ακριβώς οι εξωτερικές συνθήκες θα “αφαιρέσουν” από κάποιον την εμπειρία του, τις γνώσεις του, τα πτυχία του… Δεν μπορώ αυτό να το καταλάβω (ειλικρινά)…
Οι εξωτερικές συνθήκες είναι όντως ένας παράγοντας, ο οποίος δεν μπορεί να αγνοηθεί. Αλλά αυτός είναι! Τέλος! Εάν ξαφνικά από την άνοιξη απότομα εμφανισθεί ένας παγετώνας και εγκλωβιστείς χωρίς τροφή σε μια σπηλιά τι κάνεις;
Κόβεις το κεφάλι σου να βρεις τον τρόπο να επιβιώσεις!
Ταυτόχρονα εμπιστεύεσαι την φύση. Αυτή σου έδωσε την άνοιξη αυτή και τον παγετώνα… Εμπιστεύσου την!
Ταυτόχρονα εμπιστεύσου και τον εαυτό σου. Αυτή είναι η ζωή παιδιά!
Ίσως να πιστεύεις πως εγκαταλείποντας την σπηλιά σου θα βρεις κάποιον περισσότερο ζεστό τόπο. Ίσως… Είναι όμως μία άλλη σπηλιά με ότι αυτό και να σημαίνει…
Ίσως να έχεις αρχίσει να τρελαίνεσαι από την πείνα και να θέλεις να τα διαλύσεις όλα… Ίσως και αυτός να είναι ένας τρόπος, αλλά είναι αυτοκαταστροφικός… Ωραία! Διέλυσε τα! Πάλι θα πεθάνεις!
Ίσως να είναι σχεδόν αφόρητα όλα όσα βιώνεις. Κρύο, πείνα, απελπισία, μοναξιά! Αυτή είναι όμως η πραγματικότητα!
Βρες τον τρόπο… Αλλιώς χάθηκες…
Η μόνη μου σκέψη όλα αυτά τα χρόνια του παγετώνα (και όσο και εάν κρατήσει είναι μόνο μία):
Εμπιστεύσου την Αγορά!
Το 1922-23 η Ελλάδα υπέστη ένα φοβερό σοκ. Μην ξεχνάτε πως για πρώτη φορά μετά από 2,000 χρόνια συνεχούς παρουσίας τα παράλια έπαψαν να κατοικούνται από Έλληνες! Δεν ήταν αστείο… Ωστόσο το ωραιότερο προάστιο της Αθήνας το Παλαιό Ψυχικό, ιδρύθηκε τότε…
Δεν εγκαταλείπεις την χώρα σου στα δύσκολα, όσο και εάν αυτή σε πληγώνει… Πρώτα κέρδισε και μετά πήγαινε όπου θέλεις και κατέκτησε τον Κόσμο.
Δεν υπάρχει ασφάλεια, όταν όλοι καταρρεύσουν… όταν τραβά ο καθένας τον δρόμο του κανένα καλό δεν θα προκύψει…
Εμπιστευτείτε την Αγορά!
Είναι εκεί δίπλα σας και σας έχει ανάγκη!
Αυτά είχα να γράψω σήμερα…
Αρχική Δημοσίευση: 16 Απρ. 2015
